Uśmiałam się do łez… :D
Wspomnienia bezcenne :) Cieszę się bardzo, że miałam szczęście trafić na tak wspaniałych uczestników :)
Gwoli wyjaśnienia chciałam jeszcze skromnie nadmienić, że iskanie miało na celu znalezienie początkowo wyimaginowanego kleszcza, który się zmaterializował w kompletnie innym miejscu i został sprawnie oraz z chirurgiczną precyzją, aczkolwiek w zupełnie dla mnie nowatorski sposób, usunięty :D

Do zobaczenia, mam nadzieję, wkrótce!

Jak mawiaja Czesi "to se ne vrati" (choc podobno oznacza co innego) , niemniej swietnie opisuje atmosfere i nostalgie za tym "czeskim filmem", ktory tam w Zlodziejewie zaistnial... Zdjecia mowia same za siebie. Niedlugo Marcelina wymontuje klamki i zamowi dla uczestnikow kaftaniki z baaaaardzo dlugimi rekawami. Tak na wszelki wypadek, bo przeciez bedziemy wracac, nie Miski?

Super Marcelinko Ci to wyszło, nie mogłem powstrzymać śmiechu czytając Twoje trafne komentarze. Muszę jednak przyznać, że zdjęcia pokazują tylko namiastkę tego, jak naprawdę fajnie wszyscy bawiliśmy się u Ciebie na warsztatach. Do następnego razu - nam nadzieję, że wkrótce - ABSOLWENT Robert :-)

stawiam na nienormalność taką jak w Waszym wydaniu... uściskuję Was mooocno.

Tesknie :) I zazdrosze tym co niedlugo beda :)

Co to był…y za warsztaty…?! Jechałam pełna zalęknienia…… Jakim że, to pomysłom przyjdzie mi sprostać tym razem?
Tak sobie właśnie myślałam szykując swoją warsztatową walizę … . Czułam, że coś się święci….

Oj wybuchowa to była mieszanka…I na święciło się.
Oryginalne osobowości, duże indywidualności….

Zawsze z wielką niecierpliwością czekam, czy ktoś z uczestników warsztatów przełamie konwencję moich kreacjo-stylizacji. Są takie oczywiste….(?) I co…? Znów znalazł się fotograf, który tym razem wyrwał moją Zebrę z salonów i zmieszał ja z melasą i odrobiną zbuntowanego Irokeza.
Zgadnijcie kto był tym szaleńcem? Ujęcia były niemal tak samo porywające jak wiatr, który trudno było okiełznać.
Pozostali uczestnicy byli mi nieco bardziej wierni w widzeniu moich kreacji. Cudownie je widzieli.

Jedno jest oczywiste. Asystując niemal przy każdym ujęciu nie mogłam opanować własnych emocji. Tak już mam, że twórcze zachowania wywołują we mnie „dziwne” zachowania.
Nie będę ich opisywała bo chcę nadal uchodzić za zrównoważoną osobę.
Mogę jedno tylko powiedzieć. Moje ADHD budzi się tylko w niektórych sytuacjach. Gdy widzę twórcze zapędy i mam do czynienia z utalentowanymi ludźmi.
Uwielbiam się tak czuć! Na warsztatach nie brakowało mi niczego!

Pozdrawiam wszystkich uczestników i dziękuję za cudowne ADHD-owskie chwile.

Wasza Basia