Czy matka musi wszystkie dzieci kochać tak samo? Zapewne najlepiej by było, ale cóż począć, gdy nie wszystkie dzieci są tak samo dobre i grzeczne? 😉

Muszę wyznać publicznie, że jako matka tych warsztatów mam swoją ulubioną grupę – moi oni ukochani! –  grupa wrześniowa.

Złodziejewo ma to szczęście, że przyciąga ludzi niezwykłych, wrażliwych, szukających po świecie ciepła i wartości. Prawie bez wyjątku są to ludzie, których chce się poznać bliżej i przy sobie zatrzymać. Czasami jednak zbyt wiele łakoci powoduje mdłości, zbyt wiele przypraw w potrawie czyni ją niestrawną lub zbyt łatwo strawną ;). Grupa ludzi to mieszanka charakterów, ambicji, potrzeb, kompleksów, energii. Czasem nadmiar ambicji i indywidualizmu powoduje przekroczenie granicy zdrowej konkurencji i grupa staje się zaborcza, wtedy Złodziejewo zamienia się pole boju o najlepsze ujęcia, a bywa tak, że tydzień w Jasminum jest odpoczynkiem ludzi nieznających się wcześniej, a uwielbiających być razem i oddawać się wspólnej pasji. Wtedy dobry duch unosi się w powietrzu i otula aurą spokoju i bezpieczeństwa stare zniszczone mury.

Tydzień z cudną grupą rozpoczęliśmy tradycyjnie ogniskiem, ale niestety dokumentacja zdjęciowa z tego wydarzenia nie zachowała się.

Pierwszego dnia plener fotograficzny poprowadził Jacek Batkowski (z zapleczem w postaci mej osoby). Pozowała Alicja Błachowicz, przyoblekając kreacje Dominiki Jurkiewicz (naszej podniebnej mistrzyni).

Wieczorem swoje portrety z podróży, reportaż o kushti i inne cuda z wielkiego świata pokazał nam Bartek Sobanek i okrasił to barwnymi opowieściami wspartymi ogromną wiedzą merytoryczną.

Kolejny dzień poświęcony był na strobing. Bartek rano wyciągnął ekipę przed pałac i opowiadał, jak błyskać, by osiągać zamierzone efekty w warunkach upierdliwego światła. Pozował nasz kameleon – Paranoja.

Kolejnego dnia przewodnikiem stada był nasz myśliciel Artur Frankowski, który najpierw podczas spotkania teoretycznego zwrócił uwagę, jak wielką wagę w fotografii odgrywa kompozycja w kadrze – nie tylko elementów, ale także, a może przede wszystkim kompozycja świateł i cieni. Tego dnia uczestnicy mieli obowiązek myśleć i widzieć monochromatycznie.

Następnego dnia uczestnicy pod przewodnictwem Izy Urbaniak mieli opowiedzieć historię (większość zdjęć z tego dnia znajdziecie tu). Muszę przyznać, byłam z nich bardzo dumna…