Kocham- dziękuję. Czułam, że ponowny przyjazd po latach będzie jak .. powrót do fotograficznego domu

Nie przypuszczałam jednak, że aż tak bardzo naładuję swoje wewnętrzne baterie.

Andrzej – luz, dużo wolności podczas fotografowania ale i chirurgiczne oko wyłapujące każdy niewłaściwy nosokąt (bezcenne!)
Marcelina – wszystko co zawsze najbezcenniejsze, od pięknego pokoju, słowików w nocy, jedzonka po ogrom serca i ciepła.

Wracam z moim odświeżonym WIEM i już tradycyjnie nowymi, świetnymi znajomościami – Marek, Krzysiu

Dziękuję, dziękuję, dziękuję!