Nie wiem, czy też macie takie wrażenie, że Waszym życiem rządzą przypadki(?). Mimo że wydaje mi się, iż jestem racjonalistką moje życie to splot zbiegów okoliczności.

Tak było w przypadku poznania Kasi – ja tylko minimalnie pomogłam losowi. Przeczytałam w prasie o kobiecie, która organizuje warsztaty fotograficzne dla innych kobiet – coś w rodzaju terapii i próby wyrwania ich z marazmu po jakichś przejściach. Z przypadkowo znalezionego artykułu zawędrowałam na stronę Kasi. Okazało się m.in., że w tym samym czasie studiowałyśmy na tym samym wydziale UMK, ale jej nie odpowiadały nasze realia uczelniane i wybyła do Berlina, gdzie skończyła arcyciekawe studia o płci kulturowej, później skończyła też w Łodzi fotografię, teraz doktoryzuje się w Berlinie. Ale nie to jest najważniejsze… Po przeczytaniu kilku suchych informacji o niej, moja intuicja podpowiedziała mi, że może to być mój kolejny strzał w 10 jeśli chodzi o prowadzących organizowane przeze mnie warsztaty – postanowiłam się z Kasią spotkać. To spotkanie przerosło moje oczekiwania – poznałam młodą, energiczną, mądrą, oczytaną, ciepłą, fascynującą kobietę. Jestem bardzo dumna, że mam kogoś takiego w kadrze…

Kasia jest jedną  z nielicznych osób wśród prowadzących, która nie jest fotografem portalowym, i jest to wielką zaletą, ponieważ zapewne między innymi dzięki temu, wnosi powiew świeżości do Złodziejewa. Przewraca w głowach uczestników, mobilizuje do poszukiwań i przekraczania własnych ograniczeń, łamania zasad i robi to z niezwykłą klasą…

Poniżej impresjonistyczne twory, które stworzyli uczestnicy pod batutą Kasi  Gębarowskiej (modelowała Anka Sroka). Ja jestem zakochana….

Jeśli macie podobne odczucia i uczucia, jak ja, to nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić Was na kolejne edycje z udziałem Katarzyny Gębarowskiej.

Marcelina